Op donderdag 20 juni werd de Voorjaarsnota behandeld in de Apeldoornse gemeenteraad. In de Voorjaarsnota worden de kaders voor het opstellen van de jaarlijkse begroting geformuleerd. Ik sprak bij de algemene beschouwingen voor de Voorjaarsnota de volgende tekst uit:
Een voorjaarsnota met twee gezichten.
En dat in onrustige tijden. We zien totaal verschillende verkiezingsuitslagen in een paar maanden tijd. De politieke arena lijkt meer en meer op een woordenstrijd tussen flanken op links en rechts. In alle heftigheid lijkt het gewone midden wel oorverdovend stil.
Er is in slechts enkele decennia veel veranderd. Want met de teloorgang van geloof en kerk als samenbinder gaan mensen op zoek naar nieuwe ankerpunten. Er ontstaan nieuwe, scherpere scheidslijnen. We zien die scheidslijnen op diverse terreinen terug: sociaal-economisch door grotere inkomensverschillen, botsing van ideeën over immigratie en duurzaamheid, onderwijsachterstanden, traditie vs. toekomstgeloof.
We zien als reactie veel overheden driftig op zoek gaan naar allerlei vormen van burgerparticipatie. Wat ons betreft begint het bij leiderschap. Het goede en integere voorbeeld geven, fatsoenlijk met elkaar omgaan, dichtbij mensen staan en strijden voor onze inwoners. Een politicus moet bezwaren en zorgen benoemen, maar bovenal ook hoop en perspectief bieden.
Mijn betovergrootmoeder Anje Kremer werd geboren in 1845, en groeide op in een gezin met vijf kinderen. Zij trouwde later met Jan Lammert Havinga. Haar oudere broer Klaas Eltjes Kremer stond in Thesinge bekend als de molenmaker. De schrijver Oomkes heeft in een van zijn boeken over hem geschreven.
Klaas Eltjes Kremer woonde met zijn echtgenote Harmina Wieringa vlakbij de molen Germania in Thesinge in een boerderij waar ook een molenwerkplaats was gevestigd. Op het erf van de boerderij werd rond 1890 door de molenmakers Christiaan Bremer uit Middelstum en Klaas Eltjes Kremer een molentje gebouwd. Het molentje draagt de naam ‘De David’ (bron).
Molentje ‘De David’, met op de achtergrond de Thesingse molen Germania.
In 1894 werd het molentje verkocht aan J. Bolhuis, die het 500m verplaatste. In 1934, na 40 jaar trouwe dienst, werd het molentje door molenmaker Thomas Bremer in Adorp aangekocht, gerestaureerd en opgeslagen. Sinds kort staat het molentje naar verluid in Warffum, in openluchtmuseum Het Hoogeland. (bron)
Klaas Eltjes Kremer overleed in 1915. Zijn vrouw Harmina Wieringa in 1911. Ze liggen beide begraven in Thesinge, waarvan de grafstenen hieronder het bewijs zijn (bron).
Stormvloeden hebben Zeeland tot in het recente verleden geteisterd. Tussen 1134 en 1530 waren er meer dan 45 ernstige overstromingsrampen. Sint Felix quade saterdach op 5 november 1530 was de grootste ramp. Alleen de kerktoren van Kortgene stak nog boven het water uit. Toen men twee jaar Noord Beveland bijna had hersteld, werd al dit werk verwoest door de Allerzielenvloed van 2 november 1532. Door deze twee vloeden ging veel land permanent verloren. Sindsdien bleef het “drijvende”, dus onbedijkt en onbeschermd tegen wind en water, tot tussen 1598 en 1697 het land opnieuw werd ingepolderd en opnieuw bevolkt. De polders van Wissenkerke en Kortgene worden namelijk later ingepolderd dan Colijnsplaat. Meer informatie over de inpoldering van Noord Beveland is hier te vinden. De nieuwe bewoners waren vooral van Schouwen en Duiveland en van Tholen afkomstig (bron: P.W. Meertens – Zeeuwse familienamen).
Wat brengt mij nu bij dit verhaal? Wel, de stamvader van de familie Kooman, Willem Willemse Kooman (1779-1833), stamt via Gerard Maartense Kooman af van de familie Harthoorn. Willem Willemse Kooman woonde en werkte in Looperskapelle en Duivendijke op het huidige Schouwen-Duiveland. Zijn opa Gerard Maartense Kooman is geboren in Oud-Vossemeer en later naar Schouwen-Duiveland verhuisd. Zijn moeder heette Janneken Reyniers Harthoorn. En dat maakt het interessant. Onderstaand schema maakt het allemaal duidelijk.
In het tijdschrift Gens Nostra van januari 1976 staat een verhaal over de oudste generatie van de Zeeuwse familie Harthoorn. Anthonis Jansz. en Dina Reyniers zijn de oudste bekende familieleden, getrouwd in ca. 1620. Zij hadden 6 kinderen, voor zover bekend: Jan Anthonisz, Reinier, Pieter, Cornelis, Reijnier Anthonisse en Adriaen. De verwachting is dat een deel deze familie en voorouders, die later Harthoorn gaat heten, een van de eerste bewoners zijn van het ‘nieuwe’ Noord Beveland. Uit de doopboeken van de hervormde gemeenten van Colijnsplaat wordt duidelijk dat er halverwege de 17e eeuw twee broers hebben gewoond, Jan en Cornelis Anthonisz. Zij zijn hier gedoopt. Kort nadat de polder van Wissenkerke is drooggelegd in 1652 zijn beide broers daar ook gaan wonen. Dit blijkt uit het register van schepenakten. Daarin komt ook de naam Harthoorn naar voren. Cornelis is tot zijn dood in 1704 koster van de kerk.
Een andere broer, Reijnier Anthonisz., is als doopgetuige opgetreden bij de doop van een kind van Jan Anthonisz. en zijn vrouw Catalijnken Jans in Colijnsplaat (1650). Reijnier vertrekt later naar Sint Philipsland, doet daar belijdenis, was diaken van 1675-1685 en vertrok daarna naar Oud Vossemeer. Reijnier is de opa van de eerder genoemde Gerard Maartense Kooman.
Maar daarmee is nog niet verklaard waar deze Harthoorn’s vandaan komen. Waarschijnlijk uit Kruiningen. In 1631 is in het oudste doopboek van de hervormde gemeente van Kruiningen een doop te vinden van ‘Reynier’, zoon van Anthony Janssen en Reyniers, en later in 1634 een doop van vermoedelijke Adriaen, zoon van Anthony Janssen en Dina Reyniers. Ook kocht Jan Anthonisz., waarschijnlijk de oudste zoon, in 1642 een huis in Kruiningen binnen de ring van het dorp. Hij verkocht dat weer in 1647. Dat is waarschijnlijk het moment dat hij naar Colijnsplaat vertrok. Latere doopbewijzen onderbouwen dat twee broers naar Colijnsplaat verhuisden.
Het zijn broze bewijzen, maar het is aan te nemen dat de familie Harthoorn voor een deel de wortels heeft in het ‘nieuwe’ Noord Beveland, en voor een deel de wortels heeft in Zuid Beveland.
Op 30 december 1839 vindt in Zegveld een bijzondere gebeurtenis plaats. In onderstaand artikel beschrijft G.J.A. Beerthuizen – van Kooten hoe de 10-jarige Annigje Blok van de verdrinking wordt gered. Bijzonder voor onze familie is dat Annigje Blok een oudmoeder is aan mijn moeders kant (de familie Kooman-Verburg). De familie Blok woonde in die periode in Zegveld.
De Kerstvloed van 1717 was een enorme ramp in Groningen. Door de slechte dijken en de krachtige storm heeft deze ramp zich op de Eerste Kerstdag van 1717 voltrokken. De Kerstvloed eiste ongeveer 13.300 mensenlevens, in Duitsland, Friesland, maar vooral ook Groningen. Het zeewater in de Ommelanden stond 2 tot 3 meter hoog en bereikte de poorten van de stad Groningen. 2276 mensen overleden.
Mijn oudvader Jan Pieters van der Borg (geboren 1810) trouwde in 1833 met Kornelia Kadijk in Eenrum, nabij Pieterburen. De familie Kadijk/Cadijk woonden jarenlang, zo niet eeuwenlang, in een van de drie Ommelanden: Hunsingo, het gebied aan de Groningse kust bij de Waddenzee. De vader van Kornelia was Jacob Rentjes Kadijk, landbouwer uit Pieterburen. Hij was getrouwd met Aafke Jans van Dijk. Jacob Rentjes was de zoon van Reyntje Jans Kadijk en Cornelske Jans Luitjens. Op zijn beurt was Reyntje Jans de zoon van Jan Jakobs Vos Kadijk en Nieske Emes. De naam Kadijk komt overigens van de Kadijk uit Pieterburen en betekent ‘een lage dijk’.
Jan Jakobs Vos Kadijk boerde aan de Oude Zeedijk 4 in Pieterburen (deze boerderij is voor 2000 afgebroken). Vanaf 1741 boerden hier vier generaties Vos/Kadijk. Een boerderij even verderop werd ook hun eigendom, deze is ook afgebroken.
Jan Jakobs Vos Kadijk was de zoon van Jacob Reintjen Vos, en dan zijn we op het moment in de geschiedenis waar we willen zijn. Jacob Reintjen Vos trouwde met Anje Writzers. Anje was eerder getrouwd met haar broer Abel Jacobs (van 1707-1717). Voor het gezin Abel en Anje was de Kerstvloed van 1717 zeer noodlottig.
De voorouders van Kornelia Kadijk vanaf Jacob Reyntjes Vos en Anje Writzers
Bij de Kerstvloed van 1717 verloor Anje Writzers haar man Abel Jacobs en hun vijf kinderen: Jantjen, Grabrigh, Petertjen, Jacob en Aafke van 1 tot 9 jaar oud. Meer is te lezen in het boek “Verhaal van alle hooge Watervloeden”, geschreven door Gerhardus Outhof in 1720. Outhof schrijft: “Abel Jacobs moeste lijden dat zijne kinderen verdronken, terwijl zijne meidt, schoon aan en boom geraakt, dit selve onheyl ook in zijn gezigt trof. Hij zelve dreef met zijn vrouw en knegt op een stuk van ‘thuisdak, dog raakte daar af en verdronk, zonder weeten van zijn vrouw en knegt, die te Bafloo dreven en behouden wierden.” Anje Writzers hertrouwde op 27 november 1718 met Abel zijn broer Jacob Reintjen, zij kregen nog vier kinderen.
Verantwoording: bovenstaande teksten komen uit eigen genealogisch onderzoek en gedeeltelijk van de websites Historiek.nl, Deverhalenvangroningen.nl en Kerstvloed1717.nl. Van de Kerstvloed van 1717 is in 2017 (300 jaar geleden) een film gemaakt.
Lelystad Airport is door het ministerie van Infrastructuur en Milieu aangewezen als locatie om te groeien om zo Schiphol Airport te ontlasten. Onderdeel van deze ontwikkelingen is dat de vliegroutes van en naar Lelystad Airport moeten worden aangewezen. Vanaf juli 2017 heb ik stelling genomen tegen de effecten van deze vliegroutes voor de Apeldoornse bewoners en het bedrijfsleven. Ik sta voor de prachtige Veluwe, waar rust centraal staat.
Wat ons betreft wordt eerst het luchtruim heringedeeld voordat vliegveld Lelystad geopend gaat worden. Naar verwachting kan dat in 2023 zijn. Daarnaast is het van belang dat bij de herindeling van het luchtruim de vliegroutes van en naar Lelystad veel hoger worden ingepland dan nu het geval is. Van geluidsoverlast mag geen sprake zijn.
Hierbij een beeld van de acties die ik als woordvoerder van het CDA Apeldoorn heb gevoerd:
6 juli 2017 – Spoeddebat effecten aanvliegroutes Lelystad voor omgeving Apeldoorn en vliegveld Teuge.
Toen op De afgelopen weken is in het advies van het ministerie van I en M duidelijk geworden dat de vliegtuigen die de zuidwestelijke aanvliegroutes volgen, over oostelijk en westelijk Apeldoorn vliegen, waarbij de oostelijke route ook over luchthaven Teuge zal gaan. Dit heeft grote consequenties voor de gemeente Apeldoorn en het vliegveld Teuge.
december 2017 – Gesprek met afvaardiging van de CDA-kamerfractie
Samen met Veluwse actiegroepen en CDA-fractievoorzitters van de Veluwe heb ik een gesprek gevoerd met een afvaardiging van de CDA-kamerfractie. De centrale boodschap: erken het belang van de Veluwe. Daar horen deze laagvliegroutes niet bij. Eerst herindeling van het luchtruim, daarna opening van het vliegveld Lelystad.
januari 2017 – oproep in de media aan de Tweede Kamer of te kiezen voor het belang van de Veluwe
23 februari 2018 – Schriftelijke vragen over effecten vliegroutes omgeving Klarenbeek/Oost-Apeldoorn
In de week van 18-23 februari hebben we het volgende bericht: deze week werd door de minister aangekondigd dat de eventuele opening van Airport Lelystad een jaar opschuift. De minister wil de procedure zorgvuldig doorlopen. Wat het CDA Apeldoorn betreft blijft de inzet: eerst herindelen, dan Airport Lelystad open. En met een goed inzicht in de gevolgen voor onze inwoners in Apeldoorn en op de Veluwe.
Met de boodschap van de minister ging een rapportage mee, waarin inzicht is geboden in de vliegroutes en de aanpassingen daaraan. Het CDA Apeldoorn is benieuwd wat de effecten zijn en vraagt het college deze te onderzoeken en te delen met de samenleving. Specifiek vragen wij daarbij aandacht voor Klarenbeek. Uit het dorp bereiken ons signalen dat uit genoemde rapportage blijkt, dat met de aanpassingen de druk qua overlast op Klarenbeek wordt vergroot. Wat ons betreft een onwenselijke situatie!
Het CDA Apeldoorn vraagt onder andere aan het college van b&w of het klopt dat als gevolg van de laatste aanpassingen de druk qua vliegbewegingen op Klarenbeek en de oostzijde van Apeldoorn wordt vergroot, en of het college deelt dat dit een zeer onwenselijke situatie is.
In 2015 heeft de meerderheid van de Apeldoornse gemeenteraad tegen de plannen voor een supermarkt op de ‘Westpointlocatie’ gestemd. Sinds dat moment onderzoekt de eigenaar van het gebouw welke mogelijkheden er zijn om het pand een bestemming te geven. Dat heeft geresulteerd in een, zoals het er nu uitziet, toekomstig verzoek tot wijziging van het bestemmingsplan om 98 huurappartementen van 40m2 mogelijk te maken.
De omwonenden maken zich al jaren zorgen over de herbestemming van Westpoint. Het gebouw staat al geruime tijd leeg, de omgeving nodigt uit tot overlast en concrete plannen leidden niet tot een meerderheid bij de gemeenteraad.
Eind 2015 heeft de Apeldoornse gemeenteraad na een zorgvuldig proces het college geadviseerd om het COA een asielzoekerscentrum te laten openen aan de Deventerstraat (de GGNet-locatie), en eventueel te zoeken naar een satellietlocatie, als er meer plekken nodig zijn. Hoewel de CDA-fractie destijds geen uitspraken heeft gedaan over aantallen asielzoekers op de beoogde locatie, is destijds afgesproken dat er gestart zou worden met 400 plaatsen, en na evaluatie met de omgeving een mogelijke doorgroei naar 600. 800 plaatsen zou pas aan de orde zijn na akkoord door de gemeenteraad.
Gedurende de tussenliggende periode is veel contact geweest met allerlei partijen, leden van de klankbordgroep, wijkraden, actiecomité, buurtbewoners en andere betrokkenen. Ook in de gemeenteraad is er nadien diverse malen over gesproken.
In 2017 heeft de Apeldoornse gemeenteraad uitgebreid over de wenselijkheid van windmolens in Apeldoorn gesproken. Eerst door een opdracht te geven aan een raadswerkgroep, die een prima rapport ‘feitenonderzoek windmolens in Apeldoorn heeft opgeleverd’. Daarna in de politieke bespreking in september 2017.
De vraag die beantwoord moest worden is of het grondgebied van Apeldoorn over locaties beschikt waar windmolens geplaatst kunnen worden. Het antwoord op deze vraag is weer afhankelijk van de keuzes die we maken als het gaat om onder meer afstanden tussen windmolens en woningen. Read More →
Jaarlijks wordt de gemeenteraad van Apeldoorn bijgepraat over het thema lobby. Maar waarom doet de gemeente Apeldoorn aan lobby richting het rijk, Europa of provincie?
In ons coalitieakkoord door schrijven we dat bij de drie strategische programma’s van Apeldoorn (Apeldoorn als comfortabele gezinsstad, Apeldoorn als toeristisch toplandschap en Apeldoorn als veelzijdige economie, met duurzaamheid als rode draad) een gerichte lobby past. Niet alleen om fondsen en geld te verkrijgen, maar ook om het beïnvloeden van beleid dat aansluit bij de ambities van Apeldoorn. Read More →
