Ontwikkelingssamenwerking is een hot-item in Nederland deze dagen. Bill Gates roept premier Rutte op niet te bezuinigen. In Pauw en Witteman van 27 maart jl. werd een fel debat gevoerd over de waarde van ontwikkelingshulp. CDA-prominenten roepen op om niet te bezuinigen op ontwikkelingssamenwerking. ‘Nog meer bezuinigen op de allerarmsten in de wereld zou een historische vergissing zijn’, aldus een groep ontwikkelingshulp- en mensenrechtenorganisaties.

Zomaar een greep uit de (soms emotionele) reacties op het debat over het nut van ontwikkelingssamenwerking. En toch lijken de onderhandelaars van VVD, CDA en PVV in het Catshuis flink te gaan bezuinigen op ontwikkelingssamenwerking. Bedragen van 1 miljard worden genoemd.

Ik gebruik zelden grote woorden, maar dat zou een schande voor ons land zijn. Armoede in deze wereld laten opdraaien voor een financiële crisis.

Daarom alleen is het signaal om een miljard te korten op ontwikkelingssamenwerking al verkeerd. Juist in tijden van neergang behoort Nederland te blijven staan voor hulp aan zwakkeren, hulp aan armen in deze wereld. Dat hoort bij de historie en cultuur van Nederland. Daarnaast gaat het debat alleen over de 0,7%-norm. Het is een financiële discussie. Terwijl ontwikkelingssamenwerking over meer gaat. Als rijke natie zijn wij verplicht aan de wereld en aan onszelf om het gevecht tegen armoede,  voor democratie en gezondheid te voeren.

Ik vind overigens wel dat Nederland altijd scherp moet kijken naar op welke manier ontwikkelingshulp en samenwerking het beste effect heeft. Geld en hulp moet daar terecht komen waar het hoort. En ja, misschien is investeren belangrijker dan financiële hulp. Maar die discussie staat los van de vraag of Nederland hulp moet blijven geven.

Daarom een oproep: kijk verder dan alleen naar de grenzen van ons landje. Alleen redden wij het ook niet, zo kunnen ook ontwikkelingslanden niet zonder hulp.